Kadın Kadının Yurdu mu, Kurdu mu?
Bir söz vardır; yıllardır kulaktan kulağa dolaşır: “Kadın kadının yurdudur.” Ne kadar güven dolu, ne kadar şefkatli bir cümle…Kadının kadına sığınak olabileceğini, omuz olabileceğini, en çok da kadının kadını anlayabileceğini anlatır. Çünkü bir kadının gözyaşını en iyi bir başka kadın görebilir. Bir kadının yükünü en iyi bir başka kadın hissedebilir.
Ama hayatın gerçeği çoğu zaman bu sözle çelişir. Çünkü bugün bakıyoruz ki kadın kadının yurdu değil kurdu haline gelmiş. Bir kadın başka bir kadının açığını kolluyor ve fırsat bulduğu an yaralıyor. Bir kadın, diğerinin her sözünden kötü niyet çıkarmaya çalışıyor. Bir kadın, hemcinsinin başarısına sevinmek yerine gölge düşürüyor.
Hepimiz biliyoruz ki bu tablo tesadüf değil. Ataerkil düzen, kadınların el ele vermesinden korkar. Kadınların yan yana durmasından, dayanışmasından, güç olmasından ürker. Çünkü bilir ki kadınlar birleşirse, zincirleri kırar. İşte bu yüzden kadın kadına rakip gösterilir. Hemcinsin, senin yol arkadaşın değil, düşmanın gibi tanıtılır. Ve acı olan şu ki; erkek egemen zihniyetin öğretileri, kadın eliyle yine bir başka kadına uygulanır ve kadın, farkında olmadan ataerkil zihniyetin en sadık bekçisi haline gelir.
Peki hiç düşünüyor muyuz: Biz birbirimizin aynası değil miyiz? Aynı yükleri sırtlanmadık mı? Aynı önyargılardan geçmedik mi? Aynı haksızlıklara uğrayıp aynı mücadeleleri vermedik mi? Öyleyse neden kendi başımıza geldiğinde kabullenemeyip üzüldüğümüz şeyleri, bir başka kadın yaşadığında normalleştiriyoruz? Aynı haksızlığa biz maruz kaldığımızda yıkılıyoruz, öfkeleniyoruz ama sıra bir hemcinsimize geldiğinde çoğu zaman sessiz kalıyor, hatta bazen suçlayan tarafa geçiyoruz. İşte burada ataerkil düzenin en güçlü tuzağına düşüyoruz.
Kadının acısını en iyi kadın bilir. Bir anne,başka bir annenin yorgunluğunu görür. Bir genç kadın, başka bir genç kadının bastırılmış hayallerini anlar. Bir işçi kadın, başka bir işçi kadının alın terini hisseder. O halde neden birbirimize merhem olmak yerine yara açıyoruz? Neden birbirimize nefes olmak yerine nefesimizi kesiyoruz?
Unutmayalım: Kadın kadının kurdu olduğunda, en çok erkek egemen düzen kazanır. Çünkü kadınlar birbirini yerken, asıl zincirleri kıracak güç yok olur. Ama kadın kadının yurdu olduğunda, işte o zaman gerçek bir devrim başlar. Kadın kadına omuz verdiğinde yük hafifler. Kadın kadının başarısını alkışladığında umut büyür. Kadın kadına inandığında özgürlük kapısı aralanır.
Ve belki de dünya, kadınların birbirine yurt olduğu gün bambaşka bir yer olur.
Editör: Şöhret Baltaş
Düzelti: Şöhret Baltaş
Tasarım ve Sosyal Medya: Melike Çınar, Sâba Esin, Seda Bedestenci Yegâne, Sinem Yıldız
Seslendirme: Melike Çınar
